Με το «Κυρίες Δεσποινίδες και Κύριοι» ο Γιάννης Διακογιάννης μας καλωσόριζε για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες στον κόσμο των μεταδόσεων από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η φωνή του έγινε συνώνυμη των αθλητικών μεταδόσεων ειδικά την εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης και της ΕΡΤ και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γράφοντας το περίφημο «Αρχίζει το ματς» με την φράση «πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή» σκιαγράφησε μια ολόκληρη εποχή!

Η αθλητική δημοσιογραφια ήταν ένα αντρικό κάστρο μέχρι τη δεκαετία του 70 και για πολλές δεκαετίες έως ότου στην Αγγλία κάποιες πρωτοπόροι τόλμησαν. Στην Ελλάδα, η Βάσω Μόραλη έσπασε κάθε φραγμό όταν στο κρατικό ραδιόφωνο περιέγραψε ένα ματς μια Κυριακή του 1983. Έπειτα έγινε η πρώτη γυναίκα-μέλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου αθλητικού Τύπου και μιλάει για εκείνη την εποχή που έγραψε ιστορία! Επίσης η Αριάννα Παπαγιαννη που πλέον έπειτα από χρόνια παρουσίας στις εκπομπές του UEFA Champions League στην COSMOTE TV είναι η κεντρική παρουσιάστρια του Europa και Conference League στον Αντ1 μοιράζεται τις δικές της εμπειρίες.

Με την κατάκτηση του UEFA Conference League στο Βρότσλαβ η Τσέλσι ολοκλήρωσε τον κύκλο κατακτήσεων σε κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση και ταυτόχρονα μπόρεσε να επανέλθει στο Champions League. Από τον Μάιο του 1971 στον Πειραιά όταν κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων απέναντι στη Ρεάλ έως την επικράτηση με αντίπαλο τη Μπέτις στην Πολωνία παρακολουθούμε τη διαδρομή των μπλε στο μισό αιώνα που ακολούθησε και τις βραδιές θριάμβου αλλά και πίκρας σε αυτό το διάστημα…

Ξετυλίγοντας το φιλμ των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών / Champions League κάνω μια αναδρομή από τον πρώτο τελικό που μετέδωσε η ελληνική τηλεόραση το 1969, με την φωνή του Γιάννη Διακογιάννη που μας μάγευε ως πιτσιρικάδες και διαλέγω κάποιους από τους 28 τελικούς που περιέγραψα ενώ θα ακούσουμε και ηχητικές περιγραφές από κάποιους πολύ χαρακτηριστικούς!

Από το 1960 – 61 έως το 1998 – 99 οι κυπελλούχοι από κάθε χώρα είχαν το δικό τους κύπελλο και ένα πολύ όμορφο τρόπαιο! Η εξάπλωση του Champions League με την είσοδο των δεύτερων και τρίτων και τέταρτων ομάδων από τα μεγάλα πρωταθλήματα ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος της διοργάνωσης που πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον Μάιο του 1999. Αυτή τη διαδρομή των 39 ετών, παρακολουθούμε σε αυτό το επεισόδιο!

Μία αναδρομή στην παρουσία ομάδων από την περιφέρεια στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, από τις μέρες που η Δόξα Δράμας έπαιξε τρεις τελικούς στην δεκαετία του 50 ανοίγοντας το δρόμο έως τον ΟΦΗ σήμερα. Η παρουσία του Πιερικού, η υπέρβαση της Καστοριάς, η σταθερή πορεία και οι τίτλοι της Λάρισας και η βραδιά του Σηφάκη που έδωσε στον ΟΦΗ το τρόπαιο το 1987. Καθώς και η παρουσία τόσο του Αστεσα Τρίπολης αλλά και της Ξάνθης που δεν τα κατάφεραν αλλά έγραψαν το όνομα τους στους τελικούς της διοργάνωσης.

Το 1974 – 75 η Αγγλία βίωσε το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της ιστορίας της, με την ένατη τα Χριστούγεννα Ντέρμπι Κάουντι να παίρνει την τελευταία ημέρα τον τίτλο, αν και είχε κάνει 10 ήττες μέσα στη σεζόν, με την Τσέλσι να υποβιβάζεται, την πρωταθλήτρια του 1974 Λιντς να τερματίζει δέκατη αλλά να φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών ενώ 10 διαφορετικές ομάδες να περνάνε από την πρώτη θέση της βαθμολογίας! Μια κούρσα για τον τίτλο με απόσταση πρώτου με έβδομο να ειναι μόλις τέσσερις βαθμοι! Και όλα αυτά σε μια χρονιά που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έλειπε από την μεγάλη κατηγορία γιατί είχε... υποβιβαστεί!

Τον Απρίλιο του 1974 η εθνική μας ομάδα αντιμετώπισε την παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία που προετοιμαζόταν για την υπεράσπιση του τίτλου της στη Δυτική Γερμανία και κράτησε το 0-0 στο περίφημο Μαρακανά! Η ομοσπονδία δεν ήθελε να αποδεχτούμε την πρόσκληση των Βραζιλιάνων αλλά ο Αλκέτας Παναγούλιας επέμεινε, πιστεύοντας πως η ομάδα έπρεπε να αντιμετωπίζει μεγάλους αντιπάλους και πως θα τα πηγαίναμε καλά. Δικαιώθηκε και ήταν το πρώτο μεγάλο αποτέλεσμα μιας νέας εποχής που οδήγησε λίγα χρόνια αργότερα στην πρώτη μας πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ιταλίας το 1980.